เป็นปัญหาคลาสสิกที่ละเอียดอ่อนมากเลยค่ะ สิ่งสำคัญคือการพูดคุยกับผู้ใหญ่ในบ้านในเวลาที่ทุกคนอารมณ์ดี ไม่ใช่ตอนที่ลูกกำลังอาละวาด อธิบายให้ท่านเข้าใจว่าการตั้งกฎเกณฑ์ที่สม่ำเสมอไม่ใช่การใจร้าย แต่เป็นการช่วยให้หลานเรียนรู้การควบคุมตัวเอง ซึ่งเป็นทักษะที่สำคัญมากเมื่อโตขึ้น พยายามใช้คำพูดที่แสดงถึงการ ""เป็นทีมเดียวกัน"" เพื่อช่วยน้อง หากความขัดแย้งในการเลี้ยงดูส่งผลให้พฤติกรรมของน้องแย่ลงอย่างเห็นได้ชัด บางครั้งการปรึกษากุมารแพทย์หรือนักจิตวิทยาเด็ก อาจช่วยให้ทุกคนในบ้านเข้าใจภาพรวมของพัฒนาการและเห็นความสำคัญของการเลี้ยงดูที่สอดคล้องกันมากขึ้นค่ะ